دولت نئولیبرال و سیاست های فقر

در ادامه مباحث مربوط به لیبرالیسم بخش دیگری تقدیم می گردد:
در حال حاضر کتاب ها و مقالات زیادی درباره معنا، طبیعت و تاریخ نئولیرالیسم  وجود دارد. یک جستجوی الکترونیکی برای کلمه "نئولیرالیسم" چندین هزار نوشته علمی تخصصی نشان می دهد. اغلب این نوشته ها نئولیبرالیسم را از نقطه نظر انتقادی بررسی می کند- با تاکید بر جنبه های مختلف بر آنچه که نئولیبرالیسم با محیط کار، خانواده، مصرف و فرهنگ ما تا تجارت و امور مالی و غیره انجام می دهد. یک توضیح مناسب از این اثرات بد توسط اسمیت (2016) در کتابش با نام امپریالیسم در قرن بیست و یکم ارائه شده است. علیرغم اقناع نظری متفاوت از این تجزیه و تحلیل، آنها یک نتیجه مشابه بدست آوردند:  نئولیبرالیسم به فقرا و طبقه کارگر صدمه می زند و به ثروتمندان، نخبگان و طبقه سرمایه دار منفعت و سود می رساند. این نتیجه اساس مخالفت سیاسی با الگو یا برنامه نئولیبرال را شکل می دهد که اغلب در نوشته جات سیاسی چپ گراها معرفی و مورد ارجاع قرار می گیرد. اما، برای بررسی دقیق تر این مقالات انتقادی معلوم می سازد که در مورد این که نئولیبرالیسم چه هست توافقی وجود ندارد. در واقع، اغلب تعریف های نئولیبرالیسم، مبهم و دو پهلو و حتی متناقض هستند، - نئولیبرالیسم به عنوان مرحله بالاتر از سرمایه داری امپریالیسم (استعمار طلبی)، جهانی شدن، لیبرتاریانیسم(طرفداری از آزادی فردی)، نیوکانسرواتیسم (محافظه کاری) و محافظه کار جناح راست دولت ها تعریف می شود (ر.ک کوتز2015).